Opis realizacji projektu uczniowskiego

Opis realizacji projektu uczniowskiego

Efektem naszego wspólnego wysiłku jest projekt: Dania, Szwecja, Finlandia. ABC młodego podróżnika. Ilustrowany przewodnik po krajach nadbałtyckich. Wybór tematu nie był łatwy. Na pierwszym spotkaniu jeszcze nie do końca mieliśmy pewność, że to właśnie na taki temat się zdecydujemy. Wszystkie obszary były bardzo ciekawe. Niektóre z nich mocno wiązały się z naszymi zainteresowaniami. Pani nie ułatwiła nam zadania. Czekała, aż sami w końcu coś wybierzemy. Przy podejmowaniu decyzji wszystkie nasze pomysły zapisywała na oddzielnych kartkach. Na końcu zrobiliśmy głosowanie w sposób demokratyczny, czyli nie pomijając niczyjej propozycji. Mieszkańcy krajów nadbałtyckich „uzyskali” zdecydowaną przewagę. Założyliśmy wspólnie, że po przygotowaniu projektu:

- poszerzymy naszą wiedzę związaną z tematyką morską, poznając różne ciekawostki,

- udoskonalimy umiejętności poszukiwania informacji, korzystając z różnych źródeł wiedzy,

- jeszcze lepiej będziemy pracować w grupie,

- podzielimy się swoją wiedzą,

- jeszcze lepiej się poznamy,

- każdy z nas odkryje swoje mocne i słabe strony, nauczy się pokonywać własne słabości,

- nauczymy się dyskutować, wyciągać wnioski, podejmować decyzje,

- miło i sympatycznie spędzimy czas z naszą Panią wychowawczynią, robiąc przy tym „coś pożytecznego”.

Informacje i wszelkie materiały potrzebne do realizacji projektu czerpaliśmy z książek, czasopism, Internetu, relacji naszych starszych kolegów i koleżanek.

Praca nad projektem nie zawsze była łatwa i przyjemna. Czasami nawet bardzo mocno się kłóciliśmy, ponieważ mieliśmy jednak różne zdania, propozycje, pomysły. Największe różnice występowały między dziewczynami a chłopakami. Pierwsze chciały w przewodniku zamieszczać więcej tekstów pisanych, zaś drudzy- kolorowych ilustracji, zdjęć. Wynikało to chyba z tego, że dziewczęta bardziej wolą pisanie, a chłopcy komputery, bez których jednak trudno byłoby zgromadzić i umieścić dużo zdjęć i ilustracji. Bywało też tak, że niektóre osoby po którymś już spotkaniu trochę się zniechęcały, gdy widziały, ile jeszcze pracy jest do wykonania. W takich trudnych momentach bardzo pomagała nam Pani Ceynowa, która zachęcała, ale nie wyręczała. Tłumaczyła, że każde „większe” zadanie wymaga ogromnego wysiłku, cierpliwości, a czasem nawet poświęcenia. Zrozumieliśmy, że tylko wspólna praca, gdzie wszyscy są zaangażowani, może przynieść efekty. Z każdym spotkaniem coraz lepiej działaliśmy, stanowiąc jeden, naprawdę zgrany zespół. Bardzo podobały nam się nasze wspólne prace. Czasami było naprawdę wesoło. Ktoś zaśpiewał piosenkę, np. szantę, ktoś powiedział kawał, inny głośno się zaśmiał. W takiej miłej atmosferze czas przyjemnie mijał. Szkoda tylko, że zajęcia projektowe tak szybko się skończyły. Mieliśmy jeszcze tyle fajnych pomysłów na kolejne projekty. Kto wie, może kiedyś wspólnie nad czymś podobnym popracujemy.

Postanowiliśmy, że nie będziemy wykonywali wszystkiego na raz i byle jak, tylko etapami, powoli i dokładnie. Pani zapisywała na kartkach odpowiedzialnych za poszczególne zadania i termin wykonania danej pracy. Na początku każdego spotkania następowała krótka prezentacja efektów pracy indywidualnej lub w grupie dwuosobowej. Dopiero potem przystępowaliśmy do wspólnych działań. Zadania dzieliliśmy według upodobań, zdolności i możliwości ich wykonania. Niestety nie każdy z nas ma w domu dostęp do Internetu.

Dzięki realizacji projektu nauczyliśmy się, że nie warto się zniechęcać. Tylko wspólny wysiłek może przynieść pełen sukces. Każdy z nas wyniósł z zajęć coś dla siebie. Martyna uwierzyła w swoje możliwości, przełamała wstyd. Karolina zaczęła współpracować z Martyną, dziewczyny polubiły się. Marcelina zainteresowała się turystyką, kulturą krajów nadbałtyckich. Aleksandra jeszcze raz przeczytała dwie książki Astrid Lindgren. To właśnie ona, ponieważ „słynie” z tego, że „pożera” książki, wpadła na pomysł, aby założyć rubrykę „Morski Świat” i pisać do szkolnej gazetki. Chłopcy przekonali się do zajęć plastycznych, za którymi raczej nie przepadali. Polubili klejenie, rysowanie, wycinanie i nawet całkiem dobrze im to szło. Poza tym wszyscy utrwaliliśmy umiejętności związane z pracą na komputerze (kopiowanie, wklejanie, zapisywanie, drukowanie, skanowanie, obsługa poczty, prowadzenie bloga). Od czasu zakończenia zajęć coraz częściej spotykamy się po lekcjach w pełnym składzie, czyli całą „szóstką”. Uczymy się śpiewać, tańczyć, wspólnie piszemy teksty do szkolnej gazetki. Od września 2014 roku będziemy regularnie zamieszczać krótkie artykuły związane z morzem. Ten projekt pokazał nam, że tematyka morska nie powinna być nam obca. Skoro od urodzenia mieszkamy nad Bałtykiem, to tym bardziej powinniśmy pogłębiać wiedzę na jego temat. Jeśli chodzi o śpiew, to największym zainteresowaniem cieszą się szanty. Tak nam się spodobały, że zakupiliśmy sobie śpiewnik za pieniądze, które wspólnie zebraliśmy. Postanowiliśmy też uczęszczać na zajęcia gry na gitarze, żeby poznać kilka ciekawych chwytów. Pani Ceynowa obiecała nam w przyszłym roku  zorganizować szkolny konkurs wiedzy o Unii Europejskiej, który mógłby być od początku do końca prowadzony przez nas. Powiedziała, że byłby on nagrodą za nasz wspólny wysiłek nad realizacją przewodnika. Naszym marzeniem jest też lepiej nauczyć się języka angielskiego, dlatego można byłoby nawet podczas tego turnieju zaśpiewać kilka piosenek po angielsku. Jeśli chodzi o języki: szwedzki, duński czy fiński, to sprawa nie jest prosta. Próbowaliśmy jednak nauczyć się kilku żeglarskich zwrotów w tych językach. Poza tym w dalszym ciągu będziemy uczęszczać na praktyczne i teoretyczne zajęcia  żeglarskie po Jeziorze Żarnowieckim.

Efekty wspólnej pracy pokazaliśmy pozostałym uczniom szkoły, nauczycielom i Dyrektorowi szkoły. Przygotowaliśmy wcześniej krótką prezentację naszej książki. Na spotkaniu „gości” poczęstowaliśmy zrobionymi przez nas fińskimi ciasteczkami munkki. Zaśpiewaliśmy wspólnie kilka znanych szant. Jedną wykonaliśmy wszyscy razem na zakończenie prezentacji. Wszyscy byli zachwyceni. Nasze słodkości rozeszły się w okamgnieniu. Koledzy pytali, czy też będą mogli kiedykolwiek wziąć udział w takim projekcie. Zauważyliśmy ogromne zainteresowanie tematyką morską. Wszyscy szczerze nas chwalili. Pani, która w naszej szkole od wielu lat prowadzi kronikę, poprosiła o szczegółowe sprawozdanie z naszych zajęć. Obiecała, że wkrótce w tak ważnym dla szkoły dokumencie pojawią się informacje o projekcie. Nieskromnie możemy powiedzieć, że jesteśmy dumni z naszej zespołowej pracy. Słowa: „Ahoj! Ahoj!”, którymi rozpoczynaliśmy i kończyliśmy każde spotkanie, na długo pozostaną w naszej pamięci.

Aleksandra Grochowiak

Karolina Tarnowska

 Marcelina Labudda

 Martyna Semmerling

 Kacper Dettlaff

 Dawid Lieder